هیچ دلی نیست که از لمعه محبت در آن نوری نه وهیچ سری نیست که از نشأ? محبت درآن شوری نه نشاط و رقص افلاک از شور صهبای محبت است .

محبت است که به جان طراوت می بخشد

محبت است که به دین نشاط می دهد و داعی این محبت خداست وبس...

چرخه دنیا به نیروی محبت پابرجاست . دنیای بی رحمت ومحبت الهی دوامی ندارد .

محبت خداست که انسان را در دنیاغرق نعمت و رحمت نگه می دارد.

وبه گوش انسان می خواند (نحن اقرب الیه من حبل الورید )

ای انسان ما از رگ قلب به تو نزدیکیتریم .

ای انسان تو در آغوش رحمت الهی هستی وخداوند از نفس به تونزدیکتر است .

ادیان آسمانی هر کدام سهمی از محبت و رحمت را برای خود قائل شدند.

از جمله اسلام که دین محبت ورحمت است پیامبر اکرم (ص) توانست مردم را بواسطه محبت ونرم خویی به دین اسلام جذب کند .آیه قرآن می فرماید :ای پیامبر اگر تو نرم خو و مهربان نبودی و سنگ دل بودی مردم از اطراف تو دور می شدند..

همچنین دین مسیحیت که منجی آن مردم را به محبت نسبت به یکدیگر دعوت کرد .اما پیروان آن در مورد محبت به افراط رفتند . همه چیز را رها کردند و فقط برای راحتی خود گفتند :محبت تنها کافی است و تکالیف الهی وشریعت را رها کردند.